بسم الله الرحمن الرحیم
در دنیای امروز کثرت اطلاعات از یک سو و ایجاد حوادث اجتماعی طبیعی و غیر طبیعی از سوی دیگر باعث شده است افراد جامعه توانایی تصمیم گیری در شرایط لازم را از دست بدهند.
عده ای هم به دلیل شدت روحی و پذیرش ریسک بالا قدرت تصمیم گیری را از دست نداده‌اند اما به دلیل وجود اطلاعات سیل آسا و عدم وجود طبقه بندی و وجود مدلی مناسب برای رسیدن به تحلیلی صحیح و نهایتا تصمیمی با ضریب خطایی پائین دچار مشکل هستند و اکثرا تصمیمات آنها از روی انفعال یا پیوستن به فضای غالب جامعه می‌باشد.
در جوامعی که دارای وحدت هدف می باشند - مانند انقلاب شکوهمند اسلامی ایران - به نظر می‌آید دو راه حل وجود دارد:
راه حل اول: که راحت‌ترین اما پر خطرترین راه است؛ رصد کردن جو غالب جامعه است که هر گاه در شرایط خاص آحاد ملت‌ها به هر سمت و سویی رفتند فرد هم پیروی نماید.
راه حل دوم : رفتار عملی و نظری امین ترین، شجاع ترین، دلسوزترین و ... که حجیت اعمال اجتماعی ما نیز در نهایت باید به او بازگشت نماید را شاخص قرار دهیم و خود را با روش‌های ممکن با او هماهنگ نمائیم.
در نهایت معمولا این روش ما را به ساحل نجات می‌رساند ولکن باید توجه داشت که هماهنگی فرد با محور هماهنگی جامعه به چه شکل و روشی باید ایجاد و حفظ شود.
